Sabah erken orman kimsesiz ve sessiz

Kahve ve Sandviçlerimiz

Sabah uyandığımızda güneş yarım yamalak da olsa göz kırpıyordu. Her ne kadar hafif bir bahar yorgunluğu hissetsek de Nisan aynının güneşli yüzü “yaz geliyor, dışarı çıkın enerjinizi toplayın” diyordu. Biz de kalkıp kahvemizi mini peynirli sandviçimizi alıp ormanın yolunu tuttuk. Göktürk – Kemerburgaz yolunda Çiftalan sapağıdan sapınca ileride solda Şişli Vakfının mesire yerine girdik. Sabahın erken saati olmasından mı yoksa soğuk olmasından mı bilinmez kimsecikler yoktu ortalıkta. Arabamızı park ettik, biraz ileriye yürüdük. Yürürken bir grup insanın ve iki köpeğin koştuğunu gördük Köpeklerin hali çok komikti, hatta kurt köpeği olan biraz arkadan koşuyordu, ağzı burnu sağa sola kaymış yüzünde “yahuu yeter bu koştuğumuz” ifadesi vardı. Bir de sarı yaprakların arasından çıkmayı başarmış çiçekler vardı. İnsanın evinden çıkıp beş dakika içinde ormanın içinde olabilmesi gerçekten büyük bir ayrıcalık…